2.4.12

duygusal kumrunun, kumrusal ben hayranlığı


Yıl 2012, Baharın Nisan ayı idi . Kaygıları tartışılsa da, henüz politikanın bu kadar çığırdan çıkmadığı yıllardı.
Avrupa birliğinin insani yasalarıyla cilveleştiğimiz, ucuz politikalara rağmen, nispeten güzel şeyler de vaad edilen zamanların son günleriydi. Sosyalleşme umudumuz politikleşmeye esir düşmemişti henüz. Baharı, şiiri, edebiyatı, sanatı, romantizmi, tatili... ve bil umum güzel şeyleri hissedebiliyorduk.
Bu yazı ve video, o ruh haliyle ilgi alanımıza sızan ve o zamanda karaladığımız manzaralardan biriydi:
***
"İşte bööle bööle böööle tıngırdatırken, havada kişneşen kumru sesleri tabandaki çekirge sesine çakılıvermişti. Yalnız sesiyle değil ki, az sonra bir kumrunun sol yanımda, biletsiz konser izleyen bir gariban gibi tünediğini görecektim. Fırsatı ganimete dönüştürme zamanıydı. Bu bir teklifti sanki.
Kameramın namlusunu, gez-göz ve arpacıktan tam kumrunun kalbinin ortasını nişan almıştım.
Bir orkestaranın bileşenleri olarak içimiz gıdıklanıyordu.
Bahar ayının ılık bağrında yer vardı bu aleme. Orkestra en doğal yoldan ancak bööle kurulabilirdi; biz de bööle kurmuştuk. İddialıydık. Meydan okumuştuk bütün o seslere. Rakipsizdik. Artık Ajdar efendi kendine yeni rakipler arıyordu. Acuna da ihtiyacımız yoktu. Hiç olmazdı zaten...
Biz üç kişiydik. Çekirge, kumru ve ben(deniz). Kumru kanadından bir kalem koymuştu ortaya. Gökyüzünün mavi zemini üzerine küçücük bulutlardan mürekkep damlatmıştık. İmzaladığımız kontratın kalemini bu mürekkebe batırmıştık.
Kefilimiz karşı zemin kattaki Çingene Hayriye idi. Hayriye bütün hücrelerine kadar müzik insanıydı. Üçgen sac ayağı dayanışmamızı kareye dönüştürmek için Hayriye’ye teklif götürmüştük.
Hayriye, “ben assolist olurum” demişti. Çekirge, “ben vokal yaparım”. Kumru, “ben dans ederim”. Ee, bana da tıngırdatmak kalmıştı. Keyiften dört köşeydik...
 “Fabrika kızı” bir rastlantıydı. Tıngır-mıngır hayriye, gel beriye beriye....
derken, bu günlere geldik. Hep virüs, ölüm, kriz ve korku ve siyasi kumpasları konuşuyoruz artık! Baharı ve aşkları değil...